මේ සිද්ධිය වෙන්නේ දෙවෙනි ලෝක යුද්ධ කාලේ. හිතන්නකෝ, බ්‍රිතාන්‍ය හමුදාවේ සෙබළු කණ්ඩායමක්, සටනකින් පැරදිලා ජපන් හමුදාවට අහුවෙනවා. මේ අයව නිකම්ම හිර කඳවුරකට නෙවෙයි ගෙනියන්නේ, තායිලන්තයේ ඝන කැලෑවක් මැද්දේ තියෙන මර උගුලකට.

මේ කඳවුර පාලනය කරන්නේ හරිම කුරිරු ජපන් නිලධාරියෙක්. ඔහුගේ එකම අරමුණ කැලෑව මැදින් “මරණයේ දුම්රිය පාරක්” (Death Railway) හදන එක. මේ අසරණ සිරකරුවන්ට සිද්ධ වෙන්නේ, බඩගින්නේ, ලෙඩ රෝගවලින් පීඩා විඳිමින්, දරුණු වධ හිංසා මැද්දේ මේ දුම්රිය පාර හදන්න.

මේ අපාය ඇතුළේ, මිනිස්සුන්ගේ ඇත්ත ස්වභාවය එළියට එනවා.

එක්කෙනෙක් (මේජර් ක්‍Yambල්) හිතන්නේ “අපි ආයුධ බිම තිබ්බට, අපි කවදාවත් යටත් වෙන්නේ නෑ” කියලා. එයා දිගටම විරුද්ධ වෙනවා, පැනලා යන්න සැලසුම් කරනවා.

තව කෙනෙක් (කැප්ටන් ගෝර්ඩන්) මේ මරණය හැමතැනම තියෙන තැනක, මනුස්සත්කමයි, ආධ්‍යාත්මික විශ්වාසයයි හොයනවා. එයා උත්සාහ කරන්නේ වෛරය වෙනුවට වෙනස් දෙයක් ගොඩනගන්න.

තව කෙනෙක් (යැංකර්) ඉන්නවා, එයාට ඕනේ කොහොමහරි මේකෙන් ජීවත් වෙලා බේරෙන්න විතරයි. ඒකට ඕනම දෙයක් කරන්න එයා ලෑස්තියි.

මේ තුන්දෙනාගේ පාරවල් තුන සම්පූර්ණයෙන්ම වෙනස්. හැබැයි හැමෝටම තියෙන්නේ එකම ප්‍රශ්නයක්: මේ නිරයෙන් ජීවිතයක් අරගෙන එළියට එන්න පුළුවන් වෙයිද? නැත්නම් මේ ‘මරණයේ දුම්රිය පාර’ එයාලගේ අන්තිම ගමන සනිටුහන් කරයිද?